föstudagur, 3. október 2008

Ludvigs Davids

Ég hef átt við bloggstíflu að stríða undanfarið. Hef setið með tölvugreyið í kjöltunni með autt sýndarblað fyrir framan mig og starað nautheimskum augum inn í hvítuna. Vandamálið er að ég hef verið svo fjandi jákvæð síðustu daga og vikur. Þetta nær engri átt. Hvurnin í andskotanum á manni að blása í brjóst ef maður er hamingjusamur? Það er bara ekki hægt. Ef eitthvert skáld andmælir þeirri staðhæfingu er næsta víst að þar sé leirskáld mikið á ferð. Já! En ég hef sum sagt verið svona fjandi ánægð með lífið og tilveruna, allt verið í stakasta lagi enda ekki annað hægt þegar maður er kominn á bleikar pillur í stað hvítra. Það gefur auga leið að þær virka miklu betur. Nú hafa borðin hins vegar snúist (djók! þetter enskt orðatiltæki þúst)...nú hefur dæmið hins vegar snúist við vegna kreppunnar ógurlegu, sem er skal ég segja ykkur Íslandsbúar, raunveruleg kreppa fyrir okkur landflótta aumingjana. Skólagjöldin eru komin upp í tæpar 2 millur árið, leigan hækkað um 20 þúsund kall og ekki einu sinni hægt að fá kaffibæti lengur. Svei mér þá!

2 ummæli:

Nafnlaus sagði...

Mér sýnist þú nú hafa bloggað það heitasta, I don't keep up!

En það er nú gott að þú ert orðin óhamingjusöm aftur! Þetta náði nottla engri átt. Þrefalt húrra fyrir kreppunni: Húrra, húrra HÚRRA!!!

Nafnlaus sagði...

Ahhh, ég á eftir að laða fram jákvæðnina í þér aftur. Þú ert farin að standa þig svo ansi vel í henni. Þetta er allt að koma Gudda! Áfram Söngvaseiður, falleg blóm og gott veður! ;o)